Karawanseraj był przydrożną karczmą, w której podróżni (karawanerzy) mogli odpocząć i odzyskać siły po całodziennej podróży.

Karawanseraj wspierał przepływ handlu, informacji i ludzi przez sieć szlaków handlowych obejmujących Azję, Afrykę Północną i Europę Południowo-Wschodnią, w szczególności Jedwabny Szlak. Chociaż wiele z nich znajdowało się wzdłuż wiejskich dróg na wsi, miejskie wersje karawanserajów były również historycznie powszechne w miastach w całym świecie islamskim, chociaż często nazywano je innymi nazwami, takimi jak khan, wikala lub funduq.

Pierwsze Karawanseraje

Karawanseraje są używane od X wieku i po raz pierwszy pojawiły się w Azji Środkowej w czasach karawan, Ghaznawidów i Wielkiego Państwa Seldżuków. Budowali fortece zwane ” Ribat „. Budynki te, początkowo budowane jako małe budynki do celów wojskowych, zostały później rozbudowane i przekształcone w większe budynki i były wykorzystywane zarówno do celów religijnych, jak i jako zajazdy dla podróżnych.

Szczególnie w czasach seldżuckich sułtanów Kilicarslana II i Alaaddina Keykubata I budowa tych budynków wzrosła po zapewnieniu przez państwo bezpieczeństwa dróg handlowych. 

Straty w transakcjach były pokrywane przez stany, które są uznawane za pierwszy system ubezpieczeniowy . W tym okresie prosperował handel krajowy i zagraniczny. W ten sposób Seldżukowie, którzy byli już potężni gospodarczo, stali się także silni politycznie.

Budowa Karawanserajów

Karawana była zwykle budowana wzdłuż dróg biegnących z Antalyi – Konyi – Kayseri do krainy Turkomanów przechodzących przez Erzurum i Tabriz oraz z regionu Morza Czarnego do Iraku poprzez Amasya – Tokat – Sivas – Malatya – Diyarbakir w odległości 40km poza murami miasta lub wioski, bo tyle wielbłąd mógł chodzić bez wody.

Konstrukcja ma kształt czworokąta i jest otoczona masywną ścianą, która ma małe okna u góry i tylko kilka wąskich otworów wentylacyjnych u dołu.

Dziedzińce są  otoczone sypialniami, magazynami, łaźniami i łazienkami. „Mangale” (kociółki) lub „tandiry” (piec w ziemi) służyły do ​​ogrzewania pomieszczeń, a świece i lampy służyły do ​​oświetlania.

Kamienie wycięte ze skały wulkanicznej zostały użyte do budowy karawanserajów w rejonie Kapadocji.

Dla celów obronnych ich mury skonstruowano na wzór murów zamkowych.

Niektóre z najlepszych przykładów kamieniarstwa Seldżuków można zobaczyć przy wejściach, zwanych „Tac Kapi”.

Chociaż najczęściej używano motywów smoka, lwa i motywów kwiatowych, w Kapadocji ogólnie preferowano wzory geometryczne, a drzwi były wykonane z żelaza.

Cel budowy Karawanserajów

W karawanserajach kupcy zagraniczni i krajowi mieli przebywać przez trzy dni. Ich buty były naprawiane lub biedni dostawali nowe buty. Chorych leczono, doglądano zwierząt, a w razie potrzeby podkuwano konie. Do swoich praktyk religijnych używali „ Kosk Mescid”, mały meczet, pośrodku dziedzińca.

Wszystkie usługi były świadczone przez ludzi pracujących w karawanserajach; np. lekarz, imam (lider modlitwy), oficer zajezdni, weterynarz, posłaniec, kowal i kucharz.

Gdzie można zobaczyć najpiękniejszy Karawanseraj?

Najpiękniejszy i najlepiej zachowanym Karawansarajem jest Sultanhan w Aksaray.

został zbudowany w 1229 roku przez Anatolijskiego Sułtana Seldżuków Alaeddina Keykubada I. W 1278 r. Anatolijski Sułtan Seldżuków II. Został rozbudowany przez Gıyaseddina Keyhüsreva . W części chałupniczej znajduje się wspaniałe wejście ozdobiony geometrycznymi kształtami.

Na wycieczce fakultatywnej z naszym biurem JoinTrips.pl Magiczna Kapadocja, macie szansę odwiedzić właśnie ten wspaniały karawanseraj 🙂